Ode aan Charlotte Corday

André Chenier was zo ondersteboven van de daad van zelfopoffering van Charlotte Corday dat hij een ode voor haar maakte, geïnspireerd op de klassieken, waar hij als neo-classicus wel meer onderwerpen aan ontleende. Hieronder volgt een gedeelte van de ode aan Charlotte Corday.

De Franse tekst: 

III

Non, non, je ne veux point t' honorer en silence
Toi qui crus par ta mort ressusciter la France
Et dévoua tes jours à punir des forfaits

VI

La Grèce, ô fille illustre,admirant ton courage,
Epuiserait Paros pour placer ton image
Auprès d'Harmodius, auprès de son ami;

VII

Mais la France à la hache abandonne ta tête;
C'est au monstre égorgé qu'on prépare une fête
Parmi ses compagnons, tous dignes de son sort.

X

Ton front resta paisible et ton regard serein.
Calme, sur l'échafaud, tu méprisais la rage
D'un peuple abject, servile et fécond en outrage,
Et qui croit alors et libre et souverain.

In Nederlandse vertaling:

III

Nee, nee, niet in stilte wil ik je eren,
Die geloofde door je door Frankrijk weer tot leven te wekken
En je leven wijdde aan het straffen van de wandaden.

VI

O, heerlijk meisje, Griekenland zou je moed hebben bewonderd,
En marmerblok na marmerblok van het eiland Paros hebben losgehouwen om je beeld op te richten,
Naast dat van Harmodius en zijn vriend.

VII

Maar Frankrijk levert je over aan de valbijl,
En richt ter ere van het geslachte monster een gedachtenisfeest aan
Onder zijn geestverwanten, allen waard hetzelfde lot te ondergaan.

X

Je aangezicht bleef vredig en klaar was je blik.
op het schavot vol kalmte, minachtte je de woede
Van een verachtelijk, kruiperig volk, vindingrijk in hoon,
En dat zich beschouwde als vrij en soeverein.